لیزرهای CO2 درست مانند نام خود از مخلوط گازی مبتنی بر دی اکسید کربن استفاده می کنند.این گاز که معمولاً مخلوطی از CO2، نیتروژن و هلیوم است، برای تولید پرتو لیزر به صورت الکتریکی برانگیخته می شود.لیزرهای حالت جامد به عنوان لیزرهای فیبری یا لیزرهای دیسکی طبقه بندی می شوند و دارای محدوده توانی مشابه لیزرهای CO2 هستند.مانند لیزر CO2، جزء همنام محیط فعال لیزر را توصیف می کند، در این مورد یک شیشه جامد یا کریستال به شکل فیبر یا دیسک است.
در لیزرهای CO2، پرتو لیزر از طریق مسیر نوری توسط اپتیک هدایت می شود، در حالی که با لیزرهای فیبر، پرتو در یک فیبر فعال تولید می شود و از طریق یک فیبر رسانا به سر برش دستگاه هدایت می شود.جدای از تفاوت در محیط لیزر، مهم ترین تفاوت دیگر طول موج است: لیزرهای فیبر طول موج 1 میکرومتر دارند، در حالی که لیزرهای CO2 طول موج 10 میکرومتر دارند.لیزرهای فیبر طول موج کوتاه تری دارند و بنابراین نرخ جذب بالاتری در هنگام برش فولاد، فولاد ضد زنگ و آلومینیوم دارند.جذب بهتر به معنای گرم شدن کمتر مواد در حال پردازش است که یک مزیت بزرگ است.
فن آوری CO2 به طور گسترده ای برای پردازش انواع مختلف مواد و ضخامت های مختلف صفحه کاربرد دارد.تجهیزات برش لیزر فیبر برای پردازش ورق های نازک تا ضخیم فولاد، فولاد ضد زنگ، آلومینیوم و فلزات غیر آهنی (مس و برنج) مناسب است.
زمان ارسال: مارس-21-2022